Umsagnarfrestur er liðinn (04.10.2023–04.11.2023).
Umsagnir voru birtar jafnóðum og þær bárust. Skoða umsagnir.
Niðurstöður samráðsins verða birtar þegar unnið hefur verið úr þeim ábendingum og athugasemdum sem bárust.
Matvælaráðuneytið kynnir til samráðs drög að stefnumótun lagareldis til ársins 2040
Í skjali þessu er í fyrsta sinn sett fram heildstæð stefna fyrir uppbyggingu og umgjörð lagareldis. Stefnan nær til ársins 2040 og hefur að markmiði að skapa lagareldi skilyrði til aukinnar verðmætasköpunar með sjálfbæra nýtingu og vistkerfisnálgun að leiðarljósi.
Í skjalinu er sett fram sameiginleg framtíðarsýn til ársins 2040 fyrir undirgreinar lagareldis (sjókvíaeldi, landeldi, úthafseldi og þörungarækt) og fjallað um markmið hverrar greinar til að framtíðarsýnin geti orðið að veruleika. Megináherslur stefnunnar eru að lagareldi verði stjórnað á grundvelli skilgreindra mælikvarða sem koma í veg fyrir að greinin hafi neikvæð áhrif á umhverfi sitt s.s. á vistkerfi eða villta stofna. Tryggja þarf að staða dýravelferðar og sjúkdóma sé með sama hætti og best þekkist í lagareldi á heimsvísu.
Í skjalinu er einnig að finna aðgerðaáætlun til ársins 2028 sem ætlað er að hrinda stefnunni í framkvæmd. Sú aðgerðaáætlun mun síðan verða uppfærð árlega á meðan stefnan er í gildi.
Drög að stefnumótuninni voru kynnt á fundi og í streymi þann 4. október 2023.
Hér með er óskað eftir umsögnum, athugasemdum og ábendingum um efni stefnunnar.
Fjórðungssamband Vestfirðinga kynnir hér tvær ályktanir 68. Fjórðungsþings Vestfirðinga að hausti sem varða stefnumörkun um Lagareldi.
Ályktun um lagareldi
68. Fjórðungsþing Vestfirðinga að hausti, haldið í Bolungarvík 6. og 7. október 2023, fagnar framkomnum drögum að nýrri stefnumótun lagareldis og samþykktu strandsvæðaskipulagi og lýsir á þeim grunni yfir stuðningi við áframhaldandi uppbyggingu sjókvíaeldis á Vestfjörðum. Jafnframt skorar Fjórðungsþing Vestfirðinga á stjórnvöld að auka fjármagn til rannsókna á áhrifum fiskeldis á lífríkið og til miðlunar fræðslu um umhverfisleg, efnahagsleg og samfélagsleg áhrif sjókvíaeldis á Íslandi. Opinber störf sem tengjast þjónustu og eftirliti með sjókvíaeldi skulu vera þar sem starfsemin fer fram.
Á undanförnum árum hefur sjókvíaeldi byggst upp á Vestfjörðum og með þeirri uppbyggingu hefur orðið algjör viðsnúningur í atvinnulífi og byggðaþróun á Vestfjörðum. Byggðir sem áður töldust vera deyjandi samfélög eru nú farnar að blómstra og bjartari framtíð blasir við íbúum Vestfjarða. Mikilvægt er að sjókvíaeldið fái að þróast og að þekking á eldinu verði bætt með auknum rannsóknum og fræðslu um áhrifin af þessari nýju atvinnugrein sem er að skjóta rótum á Íslandi. Samfélög á Vestfjörðum eiga mikið undir að atvinnugreinin vaxi. Skýrsla Boston Consulting Group staðfestir tækifæri og mögulegan vöxt í framtíðinni. Til að það geti orðið þá þarf ramminn og umgjörð greinarinnar að vera skýr.
Markmið stefnumótunarinnar er að framtíðaruppbygging í lagareldi byggi á skýrum viðmiðum sjálfbærrar nýtingar, vistkerfisnálgunar og varúðar. Áhersla á eftirlit, vöktun og rannsóknir með framleiðslunni standist ítrustu kröfur til að koma í veg fyrir að greinin hafi neikvæð áhrif á umhverfið í framtíðinni.
Markmið strandsvæðaskipulags í byggðamálum eru meðal annars að nýting og vernd strandsvæðis Vestfjarða styðji aðliggjandi byggðarlög með tækifærum til fjölbreyttrar starfsemi og nýsköpunar og styðji lífsgæði íbúa.
Þessi markmið eru í takt við vilja sveitarstjórnarfulltrúa á Vestfjörðum sem hafa kallað eftir aðgerðum af hálfu stjórnvalda um árabil. 68. Fjórðungsþing Vestfirðinga telur að aðgerðaleysi Alþingis, ríkisstjórna, ráðuneyta og stofnana í málefnum fiskeldis hafi gert að verkum að uppbygging eftirlits og rannsókna í nærumhverfi atvinnugreinarinnar sé ábótavant og að skýr stefna hafi ekki verið mótuð fyrir atvinnugreinina fyrr en nú. Afleiðingar aðgerðaleysis hafa nú mjög neikvæð áhrif á umhverfi og ímynd Vestfjarða.
Þessu til áréttingar bendum við á auglýsingar bæði Hafrannsóknarstofnunar og Mast á liðnum vikum, þar sem störf er tengjast fiskeldi, rannsóknum og eftirliti eru ekki staðsett á fiskeldissvæðum heldur óstaðbundar. Við teljum uppbygginu starfa við eftirlit og rannsóknir í nærumhverfi lykilþátt í sjálfbærri uppbyggingu atvinnugreinarinnar.
Ályktun um skiptingu gjalds vegna fiskeldis í sjó
68. Fjórðungsþing Vestfirðinga haldið í Bolungarvík 6.-7. október 2023 fagnar tillögum um að leggja fiskeldissjóð niður sem samkeppnissjóð, en skorar jafnframt á stjórnvöld að taka til endurskoðunar tekjuskiptingu af gjaldi vegna fiskeldis í sjó með það að markmiði að auka þá hlutdeild sem rennur til fiskeldissveitarfélaga í gegnum Fiskeldissjóð.
Greinagerð:
Með lögum nr. 89/2019 voru lögð á gjaldskylda vegna fiskeldis í sjó og er þar rekstrarleyfishöfum fiskeldisstöðva gert að greiða gjald í ríkissjóð sem nemur allt að 3,5% af meðaltali alþjóðlegs markaðsverðs á atlantshafslaxi. Ráðstöfunarfé Fiskeldissjóðs er ákveðið á fjárlögum og hefur hingað til verið miðað við að 1/3 gjaldsins renni í Fiskeldissjóð sem síðan úthlutar styrkjum til innviðaverkefna í fiskeldissveitarfélögum. Álagning gjaldsins er á grundvelli magns slátraðs eldisfisks hverju sinni. Ljóst má vera að skipting þessa gjalds, þar sem nú fer 1/3 þess til sveitarfélaganna í gegnum Fiskeldissjóð, er ekki sanngjörn því verið er að nýta staðbundnar náttúruauðlindir með tilheyrandi þörf á stækkun innviða þeirra sveitarfélaga þar sem fiskeldið er stundað. Því er skorað á stjórnvöld að taka til endurskoðunar tekjuskiptinguna með það að markmiði að auka þá hlutdeild sem rennur til fiskeldissveitarfélaga í gegnum Fiskeldissjóð.
Umsögn Sjávarútvegsþjónustunnar ehf.
ViðhengiSem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m.a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar villtum stofnum. Ef að lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m.a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar villtum stofnum. Ef að lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m.a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar villtum stofnum. Ef að lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Góðan dag
Sjá meðfylgjandi umsögn Sambands íslenskra sveitarfélaga.
Kv. Flosi H. Sigurðsson
ViðhengiSem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m.a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar villtum stofnum. Ef að lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m.a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar villtum stofnum. Ef að lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Uppá land með laxeldið. Það er mun minni hætta á smiti þar.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Með Kveðju
Birna
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Thank you for taking public comments on this important topic (Uppbygging og umgjörð lagareldis - Stefna til ársins 2040)
To the point: The upcoming aquaculture bill needs to impose a moratorium on any further Open Net Pen Farms in Iceland. Existing farms must be highly monitored and ideally moved to land-based tanks. Open Net Pen Farms are destroying a cornerstone of Iceland’s natural heritage.
Background: I am a businessman, a conservationist and a frequent visitor to Iceland. I am Chairman and CEO of Cox Enterprises, a private Media, Telecommunications, Logistics, Sustainability and Software corporation in America. We have been in business for 125 years and have seen many cycles of both good and bad decisions and how they play out over time. I am also a former Chairman of American Rivers - America’s largest river conservation group based in Washington D.C. Most importantly, I am someone who loves and treasures Iceland for it’s natural magnificence and come there frequently to spend lots of money on fuel, hotels, guides, restaurants, fishing licenses, taxes and I always bring guests who love every second of it.
Comments: Iceland is so attractive to us visitors for 5 reasons: The People, Volcanos, Salmon, Northern Lights and the natural Landscape. Open Net Pen Farms WILL eradicate one of those 5 things - Atlantic Salmon - almost immediately (within the next 20 years). What you have in Iceland is so special and unique. It is the last place on Earth that has not had its wild Atlantic Salmon population decimated by the Norwegian salmon companies. Look no further than Scotland, Canada, Norway and Faroe Islands for history and evidence. These Norwegian companies have bought local politicians, invested in local businesses and placed these toxic ONP farms all over the North Atlantic. EVERYWHERE they have done so has resulted in a dramatic collapse of the wild salmon population. This has greatly impacted tourism and the huge ripple effect of industry that recreational fishing supports (travel, food, hospitality, licenses, jet fuel, car rentals, guides and their families, etc..). The evidence is clear. Don’t wait for it to happen in Iceland before realizing you should do something.
Please protect your beautiful country in the following way:
1. Stop any further expansion of Open Net Pen Farms in your coastal waters. Total Moratorium.
2. In existing facilities, show ZERO tolerance for escapees. Escapees may as well be living poison to your wild animals and the rivers they inhabit.
3. Require all existing commercial fish to be sterile so that when the inevitable escapes happen they cannot spread their poison.
4. Lice must be controlled in existing facilities so they do not kill wild fish. The rules should tightly regulate the number of lice in existing pens.
5. Frequent inspections, paid for by the owners of the pens and conducted by independent Icelandic authorities must be commonplace so the public knows what is happening.
So much damage has already been done by these foreigners in your country. Please do not allow them free rein to eradicate your natural resources, export their profits back home and leave you with rivers that were once filled with wild salmon. I will help personally and financially and I will speak with anyone who has any follow up questions. Please contact me. Alex Taylor
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Má samþykkja sjóhvíareldi til bráðabrygða meðan uppbygging á landeldi fer fram með mjög hetrum reglum.
Forstöðumaður / umsjónarmaður búsettur á svæðinu skilyrðislaust engin undanþága möguleg.
Eftirlit verði stóraukið ráðin mannskapur búsettur á svæðinu, kostnaður greiddur af laxeldinu 100%.
Sett krafa um aukið innraeftirlit / gæðaeftirlit hjá fyrirtækunum og fylgst verði með að fyrirtækin fari eftir eigin gæðastölum og vinnureglum, allur kostnaður greiddur af fiskeldinu.
Við brot á reglum verði hár fjársektir, forsvarsmenn frelissviftir, nátuúran látin njóta vafans í öllum tilvikum.
Meiri hörku í allt eftirliti tafarlaust, vanræksla þýðir sviftingu á framleiðslu- og rekstraleifum.
Gerum kröfur og fylgjum þeim eftir, allur aukinn kostnaður verði greiddur af laxeldinu.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Hjálögð er umsögn Umhverfisstofnunar.
ViðhengiSem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Hætta STRAX með laxeldi í sjó , allt laxeldi upp á land
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Mitt erindi snýr að friðun Eyjafjarðar fyrir laxeldi í opnum sjókvíum og verndarsvæði fyrir Norðurlandi.
Viðhengi Viðhengi Viðhengi Viðhengi Viðhengi
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Undirritað, Magnús Kári Ágústsson
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa
nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins,
fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi
skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa
opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Til þeirra er málið varðar. Allar þessar myndir og umfjöllun á sjókvíaeldi á Íslandi eru til þess fallnar að allt opið sjókvíaeldi á að fordæma og banna umsvifalaust.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
https://www.mbl.is/frettir/burdargrein/2022/07/22/helmingur_urrida_thakinn_laxalus/
https://heimildin.is/grein/19429/allir-eldislaxarnir-lusetnir-eda-daudir-svo-kom-bara-thetta-sjokk/
Þarf að segja meira?
Sjá umsögn mína í viðhengi á PDF skjali ásamt fylgigögnum.
ViðhengiMeðfylgjandi í viðhengi er umsögn Samtaka þörungafélaga.
Samtök þörungafélaga stuðla að þekkingarmiðlun um þörunga og sjálfbæra nýtingu þeirra og gæta hagsmuna aðila félagsins. Aðilar félagsins eru á fjórða tug og saman standa af fyrirtækjum og stofnunum sem stunda ræktun, sjálfbæra öflun, rannsóknir, vinnslu, vöruþróun, fræðslu, nýsköpun og/eða sölu afurða tengda þörungum á Íslandi. Samtökin eru aðilar að evrópsku samtökum þörungafélaga (EABA) og frekari upplýsingar um félagið að finna á heimasíðu þess www.algaeiceland.is.
ViðhengiSem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Efni: Umsögn Matvælastofnunar um uppbyggingu og umgjörð lagareldis - stefna til ársins 2040
Vísað er í tilkynningu Matvælaráðuneytisins í samráðsgátt stjórnvalda þar sem óskað er eftir umsögnum um uppbyggingu og umgjörð lagareldis, stefnu til ársins 2040.
Í stefnunni kemur fram að helstu áherslur stefnunnar eru að lagareldi verði stjórnað á grundvelli skilgreindra mælikvarða sem koma í veg fyrr að greinin hafi neikvæð áhrif á umhverfis sitt, hvort heldur er á vistkerfi eða villta stofna, og sem tryggja að dýravelferð og sjúkdómar séu með sama hætti og best þekkist í lagareldi á heimsvísu.
Matvælastofnun fagnar þessum áherslum stefnunnar og telur mjög þarft og mikilvægt skref að fjölga starfsfólki stjórnsýslunnar hjá undirstofnunum Matvælaráðuneytisins. Taka ber fram að Umhverfisstofnun sinnir einnig starfsleyfisútgáfu og eftirliti með fiskeldi og þess vegna er nauðsynlegt að Umhverfis-, orku- og loftslagsráðuneytið tryggi þeirri stofnun fjármagn til þess að efla stjórnsýslu í fiskeldi í takt við stefnuna.
Matvælastofnun bendir á að í stefnu Matvælaráðuneytisins um uppbyggingu og umgjörð lagareldis, stefnu til ársins 2040, er ekki minnst á skeldýrarækt sem þó flokkast undir lagareldi. Skeldýrarækt er háð ræktunarleyfi sem veitt eru af Matvælastofnun og eru þónokkur leyfi í gildi. Staðsetningar ræktunarleyfa eru oft á svipuðum og jafnvel sömu svæðum og sjókvíaeldisleyfi eða -umsóknir, sem og svæðum þar sem áhugi er á að hefja stórþörungaeldi. Ræktun skeldýra getur farið fram samhliða öðru lagareldi og því ætti að taka tillit til þess í stefnu um lagareldi.
Virðingarfyllst
f.h. Matvælastofnunar
Erna Karen Óskarsdóttir
Fagsviðsstjóri fiskeldis
ViðhengiSem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m.a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar villtum stofnum. Ef að lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur og mun halda áfram að hafa í för með sér.
Lúsafárið í Tálknafirði eru skýr skilaboð náttúrunnar að við séum á rangri braut. Í mínum huga er umhverfisslys af laxeldi meiri en útblæstri bifreiða. Hættum að beygja okkur fyrir fjármagninu og bönnum laxeldisníð enda villtur lax mun betri fyrir bragðlaukana.
Sem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Hjálögð er umsögn Tilraunastöðvar Háskóla Íslands í meinafræði að Keldum.
ViðhengiSem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m.a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar villtum stofnum. Ef að lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Að þessu sögðu vil ég ítreka kröfu mína að stjórnvöld banni allt laxeldi í opnum sjókvíum svo fljótt sem auðið er.
Í viðhengi er umsögn Náttúrufræðistofnunar Íslands.
ViðhengiÍ viðhengi er önnur umsögn frá Matvælastofnun.
ViðhengiMeðfylgjandi er umsögn Arnarlax vegna "Uppbygging og umgjörð lagareldis - Stefna til ársins 2040"
ViðhengiSamtök um dýravelferð á Íslandi skora á matvælaráðherra að stöðva laxeldi í opnum sjókvíum sem allra fyrst. Við köllum eftir trúverðugri áætlun sem miðar að því að banna alfarið laxeldi í sjókvíum hér við land. Samtökin lýsa yfir þungum áhyggjum af því dýraníði sem fellst í laxeldi sem flokkast sem þauleldi og sérstaklega eldi í opnum sjókvíum.
Samtökin gagnrýna harðlega hve lítið er fjallað um dýravelferð fyrir utan þá sjúkdóma sem fjallað er um í kafla 2.2. Þar er getið að “Heilbrigði eldisfiska hefur almennt verið gott í íslensku sjókvíaeldi og alvarleg tilvik hafa hingað til verið fátíð” Þessu erum við ósammála og bendum á að ítrekuð hefur þurft að slátra lax og farga honum vegna blóðþorra eða nýta mjög svo eitruð efni til að vinna á laxarlús sem hefur neikvæð áhrif á önnur krabbadýr.
Í skýrslu sem Fish Welfare Initiative gaf út 2020 er farið ítarlega yfir þau dýravelferðaatriði sem snerta þauleldi fiska. Við skorum á Matvælaráðuneytið að kynna sér skýrslu Fish Welfare Initiative og að tryggja að velferð fiska sé áberandi í áætlun í fiskeldi.
Almennt viljum við benda á:
Hingað hafa leitað stór fyrirtæki frá Noregi. Sjókvíaeldi er ekki bannað í Noregi, en þar er hins vegar verið að setja iðnaðinum sífellt strangari kröfur. Skattar eru hækkaðir, regluverk hert og vöxtur hindraður. Iðnaðurinn hefur þar, rétt eins og hér vaxið á ógnarhraða og því fylgja gríðarleg umhverfisslys, sjúkdómar og aukin dauðsföll eldisdýra. Norsku fyrirtækin leituðu fyrst og fremst til Íslands vegna þess að hér var nánast ekkert regluverk, og hægt að fá leyfin nánast ókeypis. Leyfi sem þeir myndu þurfa að borga háar upphæðir fyrir í Noregi.
Við mótmælum harðlega að viðkvæm náttúra og lífríki Íslands skuli vera á útsölu fyrir lítið með óafturkræfum áhrifum á náttúru og lífríki Íslands.
Nú þegar hafa stakar þjóðir og landssvæði /fylki bannað opið sjókvíahald, m.a. Danmörk, Argentína, Vesturströnd Kanada, Washington og Kalifornía fylkin.
Þó að Samtök um dýravelferð á Íslandi eru á móti öllu þauleldi, þá verður að benda á það að eldi á landi sé þó betri kostur en eldi í opnum sjókvíum. Þá fer eldið fram í stjórnuðum aðstæðum. Þar af leiðandi eru engin snýkjudýr að éta laxana beinlínis lifandi, þar ber helst að nefna laxalús. Einnig er hitastigi haldið stöðugu og því fær fiskurinn ekki vetrarsár.
Allmennt skorum við á Matvælaráðuneytið að setja skýrar og strangar kröfur um þéttleiki fiskanna sem sett er ofan í hverja kví.
Nokkrar aðrar staðreyndir varðandi dýravelferð:
• í sjókvíaeldi drepast um 20-25% eldisdýranna í framleiðsluferlinu, vegna þeirra aðstæðna sem þau eru alin í.
• Laxalús er orðin risastórt vandamál í sjókvíaeldi á Íslandi. Í haust þurfti að slátra milljón eldislöxum í Tálknafirði vegna þess að þeir voru svo illa étnir af lús.
• Á undanförnum árum hafa nokkrar milljónir eldislaxa drepist í kvíum á Íslandi vegna vetrarsára, sýkinga, sjúkdóma og laxalús.
• Til þess að vinna gegn lúsinni notast sjókvíaeldið við skordýraeitur, en það drepur líka önnur skeldýr í sjónum eins og t.d. rækjur.
• Önnur leið til að vinna gegn lúsinni er að setja hrognkelsi ofan í kvíarnar. Þessir litlu fiskar synda um og éta lúsina. Því miður er það þeirra eini tilgangur og þeir drepast allir að lokum. 1 milljón hrognkelsi eru alin á Íslandi á ári, með þann eina tilgang að éta lús og drepast. Þau eru ekki nýtt frekar. Má benda á að í Noregi drepast um 150.000 hrognkelsi á dag í sjókvíum. Þau eru heldur ekki nýtt frekar. Það er okkur óskiljanlegt hvernig þetta gæti kallast sjálfbært á nokkurn hátt og stangast þar með á grundvallamarkmiðum sem íslensk stjórnvöld hafa sett sér.
Virðingarfyllst, Stjórn Samtaka um dýravelferð á Íslandi
ViðhengiSem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m.a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar villtum stofnum. Ef að lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Að þessu sögðu vil ég ítreka kröfu mína að stjórnvöld banni allt laxeldi í opnum sjókvíum svo fljótt sem auðið er.
Rækt rekur fræðslumiðstöð og sinnir stuðning við nýsköpun í lagareldi sem byggir á sjálfbærri, umhverfisvænni nýtingu einstakra náttúruauðlinda Íslands á sviði fiski-, skel- og þörungaræktar.
Rækt fagnar stefnumótun um lagareldi en viljum þó gera veigamikla athugasemd við þá staðreynd að ekki er fjallað um skeldýrarækt þrátt fyrir að hún sé þegar stunduð á Íslandi og getur átt mikla framtíð til frekari vaxtar með réttri stefnu.
Umsögn hér í viðhengi
ViðhengiFiskirannsóknir ehf., sinna rannsóknum á ferskvatnsfiskum á landsvísu, hafa rannsakað og fylgst með bágri stöðu sjóbleikjustofna í Eyjafirði og telja að sjókvíaeldi gæti mögulega gert endanlega út um þá.
Fiskirannsóknir ehf. standa einnig fyrir rannsóknum á urriðastofnum (sjóbirtingi) í Eyjafirði sem hafa verið í uppsveiflu. Sjókvíaeldi í firðinum mundi að öllum líkindum hafa neikvæð áhrif á þessa stofna.
Til varna stofnum bleikju og urriða er því farið fram að allt sjókvíaeldi verði bannað í Eyjafirði.
Fh Fiskirannsókna ehf
Erlendur Steinar Friðriksson
Meðfylgjandi er umsögn Ungra umhverfissinna.
ViðhengiBleikjan - Styðjum stofninn
Bleikjan - Styðjum stofninn er félagsskapur sem var stofnaður til verndar sjóbleikju. Sjóbleikjustofnar í Eyjafirði eiga undir verulegu höggi að sækja og mundi sjókvíaeldi þar sennilega gera endanlega út um þá. Því fordæmir félagsskapurinn allar áætlanir um sjókvíaeldi í Eyjafirði og fer fram á að þær verði óheimilar í nánustu framtíð.
F.h Bleikjan - Styðjum stofninn
Högni Harðarson
Í meðfylgjandi skjali má sjá sameiginlega umsögn Tálknafjarðarhrepps og Vesturbyggðar varðandi drög að stefnumótun lagareldis til ársins 2040.
ViðhengiUmsögn meirihluta sveitarstjórnar Strandabyggðar.
Almennt um stefnumótun
Það er jákvætt að hér séu komin drög að stefnumótun fyrir jafn mikilvæga atvinnugrein og raun ber vitni. Og það er ekki síður jákvætt að lagðar eru til aðgerðir og sett fram markmið. Stefnumótunarvinnan er þannig séð trúverðug og mjög jákvætt innlegg í umræðuna um þróun atvinnugreinarinnar. Skýrslan byggir á mikilvægum grunnstoðum og virðist taka tillit til ábendinga, gagnrýni og nýrra tillagna sem þar koma fram. Það vekur því athygli, að sumt virðist eiga að standa óbreytt, eins og friðunarsvæði og verndarlínur.
Friðunarsvæði og bann við eldi í sjó
Í dag er sjókvíaeldi aðeins heimilað á takmörkuðu svæði við strendur Íslands, sbr. auglýsingu nr. 460/2004.18. Í auglýsingunni kemur fram að til verndunar villtra laxastofna sé eldi laxfiska af eldisstofni í sjókvíum óheimilt á fimm svæðum, þ.e. í Faxaflóa, Breiðafirði, Húnaflóa, Skjálfanda og hluta af Norðausturlandi. Tilefni auglýsingarinnar var tillaga Veiðimálastofnunar þess efnis að breyta þyrfti auglýsingu nr. 226/2001.20. Sú auglýsing takmarkaði aðeins eldi frjórra laxa en Veiðimálastjóri lagði til að ákvæðið yrði styrkt og næði til eldis á öllum laxfiskum, þ.e. til eldis á Atlantshafslaxi, regnbogasilungi, bleikju og urriða. Varð þetta til þess að auglýsingin frá 2004 takmarkaði eldi allra laxfiska innan umræddra fimm svæða. Umræddri aðgerð var þannig ætlað að draga úr áhættu af völdum mögulegs stroks úr sjókvíaeldi og lágmarka hættu sem kann að stafa af dreifingu sjúkdóma og sníkudýra. Hér var vísað beint í skýrsluna.
Þessi 20 ára ákvörðun stendur enn, þrátt fyrir aukna vitneskjum um raunveruleg áhrif af t.d. regnbogasilungseldi, sem á engan hátt veldur erfðablöndun í ám, komi til slysasleppinga (sjá t.d. töflu á bls 46 í skýrslunni).
Auglýsingin nær til allra laxfiska, en í upphafskafla skýrslunnar, kafla 1.1 um Stoðir stefnumótunarinnar, er hins vegar talað um „mikilvægi þess að greinin byggist upp á grundvelli sjálfbærni, vísindalegrar þekkingar og verndar villtra laxastofna“ (undirstrikun er undirritaðs). Málsgreinin í heild er eftirfarandi: „Langtímasýn og stefnumótun í lagareldi á Íslandi hefur ekki áður verið sett fram. Við gerð sáttmála núverandi ríkisstjórnar var tekið af skarið um að þörf væri á að móta heildstæða stefnu í málaflokknum. Samkvæmt sáttmálanum ber að móta heildstæða stefnu um uppbyggingu, umgjörð og gjaldtöku í greininni. Þá ber að leggja áherslu á tækifæri til atvinnusköpunar og mikilvægi þess að greinin byggist upp á grundvelli sjálfbærni, vísindalegrar þekkingar og verndar villtra laxastofna“.
Mikilvægt er að núgildandi orðalag um verndarlínur og bönn við sjókvíaeldi, verði aðlagað að texta þessarar framtíðarsýnar. Það er sérlega brýnt, að endurskoða og breyta skilgreiningum og orðnotkun líkt og „laxfiska“, til að útiloka ekki umhverfisvænt eldi, t.d á regnbogasilungi
Gerð er sú krafa, að forsendur ákvörðunar um friðunarsvæði frá 2004 séu endurskoðaðar og að sjókvíaeldi á regnbogasilungi, verði undanskilið þessu friðunarbanni
Ekki er ásættanlegt að takmarka með þessum hætti rétt sveitarfélagsins til að þróa og efla atvinnuuppbyggingu, með auglýsingu frá 2004 enda engar vísindalegar né lagalegar forsendur sem styðja að slíkt bann nái til t.d. eldis á regnbogasilungi. Á bls 46 í skýrslunni segir: „Ófrjór lax og regnbogasilungur; engin hætta á erfðablöndun“. Skýrara verður það ekki og er þessi setning ein og sér í þversögn við auglýsinguna og forsendur banns við sjókvíaledi í Steingrímsfirði.
Í skýrslunni segir: „Tækifæri greinarinnar felast enn fremur í efnahagslegum verðmætum í gegnum útflutning, störf og tekjur af sköttum og gjöldum. Framleiðslugreinar lagareldis standa jafnframt allar frammi fyrir þeirri áskorun að ráða til sín starfsfólk með viðeigandi sérþekkingu. Það hefur sýnt sig að það hefur verið vöntun á sérþekkingu hérlendis, bæði fyrir rekstraraðila og stjórnvöld, og ætla má að þörfin fari vaxandi“.
Með því að opna fyrir eldi í sjókvíum og regnbogasilungseldi, væri verið að hvetja ungt fólk til að mennta sig innan þessa geira, fólk sem gæti þá hugsað sér að flytja tilbaka í sína heimabyggð að loknu námi.
Á öðrum stað í skýrslunni segir: „Hraður vöxtur sjókvíaeldis hefur leitt til þess að atvinnugreinin er orðin mikilvæg stoð í efnahagi landsins, m.a. vegna gjaldeyrissköpunar og nýrra starfa“. Og á enn öðrum stað segir: „Áhrif sjókvíeldis á samfélag eru hvað skýrust á Vestfjörðum og Austfjörðum en flest ný störf í tengslum við sjókvíaeldi eru á þeim svæðum“.
Fyrir mörg sveitarfélög væru þessar yfirlýsingar í skýrslunni álitin mikil tækifæri, enda nóg að horfa til þeirra svæða þar sem uppbygging í fiskeldi hefur verið hvað mest. Fyrir Strandabyggð væri þetta mikið tækifæri og gæti átt veigamikinn þátt í að snúa við neikvæðri þróun atvinnulífs og fólksfjölda. En, eins og staðan er í dag, er lítil von til að þetta tækifæri raungerist.
Það er því ekki traustvekjandi að sjá, að í skýrslunni er lagt til að núgildandi friðunarsvæði verði lögfest samkvæmt heimildum í lögum um fiskeldi (bls 22).
Það er líka rétt að hafa í huga, að í umræðu um eldi má ekki einblína á land- eða sjókvíaeldi á fiski, heldur er þar margt annað undir; þörungar, kræklingur ofl. Strandabyggð hefur óskað eftir því við matvælaráðherra, að Hafrannsóknastofnun fái heimild til að framkvæma burðarþolsmat í Steingrímsfirði.
Það væri skaði og mikil afturför fyrir alla umræðu um atvinnuuppbyggingu í Steingrímsfirði og víðar, ef synjun á burðarþolsmati tæki mið af 20 ára auglýsingu, þó það sé í hendi ráðherra að ákveða hvaða firði má meta á hverjum tíma. Ráðherra fer varla gegn firðunarreglum
Í því atvinnuástandi og fólksfækkun sem ríkir í Strandabyggð er það skiljanleg krafa sveitarfélagsins að fá að hafa meira að segja með atvinnuuppbyggingu og nýtingu tækifæra sem blasa við.
Eftirlit og rannsóknir
Slysasleppingar geta átt sér stað. Öll matvælaframleiðsla stendur frammi fyrir því að ófyrirséð atvik, sjúkdómar eða annar skaði, getur átt sér stað. Þarna þurfa stjórnvöld að skerpa allt regluverk og í raun takmarka ábyrgð fyrirtækjanna sjálfra á eftirliti og rannsóknum á sjálfum sér, en efla þess í stað a) eigið, opinbert eftirlit eða b) úthýsa til óháðra einkaaðila.
Það getur ekki talist eðlilegt, þegar þetta mikilr hagsmunir eru í húfi fyrir alla, að fyrirtækin sjálf séu ábyrg eða eigi að sjá um eftirlit á sjálfum sér. Þetta þyrfti að taka inn í yfirlit yfir stöðuna 2040, bls 29., því fjármögnun ein og sér er ekki nóg. Umræðan þarf að snúast um þann sem framkvæmir eftirlitið og rannsóknirnar. Hugsanlega er þessu mætt með áætlaðri fjölgun starfsmanna Hafrannsóknastofnunar.
Samantekt
Skýrslan er um margt gott innlegg í umræðuna og mikilvægt að ræða á hverjum tíma, skýra framtíðarsýn greinarinnar. Veikleiki þessarar skýrslu liggur hins vegar í augljósu ósamræmi, t.d. varðandi forsendur friðunarlína og banns við sjókvíaledi. Þarna þarf að koma til málefnaleg umræða sem byggir á faglega og vísingalega unnum gögnum. Það er ekki ásættanlegt að 20 ára gömul auglýsing og ákvörðun þáverandi veiðimálastjóra, útiloki sjókvíaeldi á regnbogasilungi, sem á engan hátt skapar hættu fyrir vilta laxastofna. Sú þekking og vísingalega vitneskja liggur fyrir, en virðist þó eiga að hundsa með því að lögbinda núverandi verndarsvæði.
Það er sömuleiðis mikilvægt, að umræðan taki mið af staðháttum og sérstöðu þeira svæða sem í dag eru skilgreind sem fiskeldissveitarfélög og sem búa yfir framtíðar möguleikum til eflingar atvinnulífs, búsetu og verömætasköpunar.
Þorgeir Pálsson,
Oddviti og sveitarstjóri í Strandabyggð, fyrir hönd meirihluta sveitarstjórnar Strandabyggðar
Ég vil, fyrir hönd æðarbænda í Eyjafirði, benda á þau áhrif sem laxeldi í sjó hefur á okkur sem fyrir erum á fleti. Mengun vegna laxeldis hefur óhjákvæmilega mikil áhrif á lífríki fjarðarins og skaðar þannig okkar lifibrauð, hætt er við að fæða æðarunga (marflær) verði fyrir áhrifum, slíkt mun óhjákvæmilega hafa afdrífarík áhrif á stofn æðarfugla á svæðinu og þar með tekjur okkar af æðardúnstekju. Hér skortir rannsóknir og það er algjörlega ótækt að stefna okkar afkomu í hættu til að erlend stórfyrirtæki geti makað krókinn. Það er óskiljanlegt að Eyjafjörður sé ekki friðaður gegn laxeldi.
Og þó ég sé ekki ferðaþjónustuaðili þá vil ég líka benda ráðuneytinu á að verið er að reisa lúxushótel í landi Grýtubakkahrepps, hótel sem byggir á hreinni ímynd svæðisins og villtri náttúru. Það skýtur skökku við að hótelgestum verði boðið upp á útsýni yfir óteljandi kvíar á sjónum rétt undan.
Aftur; það er óskiljanlegt að Eyjafjörður sé ekki friðaður gegn fiskeldi í sjó. Þessi ófögnuður á ekkert erindi hér.
Sem ferðaþjónustuaðilar í Eyjafirði með hótel við sjóinn og útsýni yfir og út Eyjafjörð, og sem Íslendinar sem er annt um náttúru landsins viljum við sjá Eyjafjörð friðaðan. Það væri stórslys ef sjónmenga ætti fjörðinn með sjókvíum auk alls annars skaða sem sýnt er að geti hlotist af sjókvíaeldi. Hingað er að koma fólk hvaðanæva að úr heiminum sem dásamar í bak og fyrir útsýni og náttúru. Verndum það. Ferðaþjónusta er líka mikilvæg atvinnugrein og skapar störf.
Karl Ingimarsson og Hanna Sigurjónsdóttir – Hótel Natur
Umsögn send inn fyrir hönd Íslenska náttúruverndarsjóðsins, The Icelandic Wildlife Fund
ViðhengiÍ viðhengi er umsögn Verndarsjóðs Villtra Laxastofna (NASF á Íslandi). Einnig er í viðhengi NASCO staðlarnir um sjókvíaeldi.
Virðingarfyllst,
f.h. NASF á Íslandi
Elvar Örn Friðriksson
Viðhengi ViðhengiÍ viðhengi er umsögn fiskeldisfyrirtækisins ÍS 47 ehf.
ViðhengiÍ viðhengi er umsögn fiskeldisfyrirtækisins Hábrúnar hf.
ViðhengiSem Íslendingur sem er annt um náttúru landsins krefst ég þess að stjórnvöld banni laxeldi í opnum sjókvíum. Sjókvíaeldi mengar firði okkar, eitrar lífríki sjávar og ógnar tilveru íslenskra laxastofna. Fjöldamörg umhverfisslys hafa nú þegar átt sér stað undir eftirliti íslenska ríkisins, má þar m. a. nefna laxa- og fiskilúsafár, gríðarleg afföll og nýverið slepping þúsunda frjórra norskættaðra eldislaxa.
Þrátt fyrir allt er þó ekki of seint að koma í veg fyrir að skaðinn verði óafturkræfur. Ég hvet ykkur til þess að innleiða tafarlausa stöðvun á stækkun iðnaðarins og hætta laxeldi í opnum sjókvíum.
Í millitíðinni þarf að grípa til hagnýtra varúðarráðstafana til að forðast frekari skaða á ósnortnu umhverfi og dýralífi Íslands. Þörf er á að innleiða tafarlaust eftirfarandi öryggisráðstafanir, byggðar á leiðbeiningum NASCO líkansins, fyrir alla núverandi starfsemi:
1. Ekkert umburðarlyndi (e. zero tolerance) fyrir slysasleppingum. Þegar slepping á sér stað, sama af hvaða stærðargráðu, mun rekstraraðilinn sem ábyrgur er fá framleiðsluheimild sína tafarlaust og varanlega skerta. Að sama skapi skal ábyrgðaraðili taka á sig allan kostnað af mótvægis- og neyðaraðgerðum.
2. Allur lax í opnum sjókvíum skal vera ófrjór. Við verðum að tryggja að eldislax geti ekki blandast villtum íslenskum stofnum og mengað genamengi þeirra.
3. Halda þarf lús í skefjum í sjókvíaeldi. Heildarfjöldi þeirra má ekki fara yfir 0,1 lús á hvern fisk að meðaltali, vegna þeirrar hættu sem það skapar á villtum stofnum. Ef lúsin fer yfir þau mörk þarf tafarlaust að skerða framleiðsluheimildir.
4. Þörf er á að auka gagnsæi. Almenningur á skilið að vita hvað er að eiga sér stað undir yfirborði sjókvíanna. Öll aðstaða eldisfyrirtækjanna þarf að vera reglulega skoðuð og metin af óháðum aðilum á kostnað rekstraraðila. Allar niðurstöður þessa opinbera eftirlits skulu vera birtar opinberlega í rauntíma. Allt eftirlit á að vera óháð og óvænt og hverfa þarf að öllu leyti frá innra eftirliti.
Þetta eru lágmarkskröfur sem nauðsynlega þurfa að vera til staðar til þess að koma í veg fyrir þann skaða sem þessi mengandi iðnaður hefur haft, hefur nú og mun halda áfram að bera í för með sér.
Í viðhengi er umsögn hvalaskoðunarfyrirtækja í Eyjafirði.
ViðhengiSmábátafélagið Klettur leggst alfarið gegn hugmyndum um sjókvíaeldi á fiski í Eyjafirði.
Í gegnum tíðina hafa ýmsir aðilar gert allskonar tilraunir til eldis í Eyjafirði í skjóli veikra laga og reglna um þennan málaflokk. Eftir hefur setið gríðarlegt magn af rusli og drasli bæði í sjó og fjörum sem engin virtist vera gerður ábyrgur fyrir.
Þess fyrir utan hafa nýleg dæmi sannað að sjókvíaeldi á ekki rétt á sér. Þar er mikil hætta á umhverfismengun svosem varðandi úrgang frá slíku eldi, slysasleppingum, laxalús og fleiri sjúkdómum sem fylgja fiskeldi í sjó.
Í Eyjafirði eru fengsæl fiskimið smábáta sem eru í hættu ef áframeldiskvíar í sjó verða leyfðar. Þá eru margar vinsælar veiðiár á svæðinu sem eru í hættu ef til slysasleppinga kemur líkt og oft hefur gerst.
Smábátafélagið Klettur hefur varnarþing frá Siglufirði í vestri, að Tjörnesi í austri og leggst alfarið gegn áframeldi að nokkrum toga í Eyjafirði.
Fyrir hönd Kletts smábátafélags
Andri Viðar Víglundsson
Í viðhengi er umsögn Slow Food Reykjavík samtakanna.
F.h. stjórnar
Dóra Svavarsdóttir
ViðhengiSjá í viðhengi umsögn Bændasamtaka Íslands.
ViðhengiMosfellsbær 4. 11. 2023
Jóhannes Sturlaugsson líffræðingur hjá Laxfiskum
- Umsögn við stefnumótun yfirvalda varðandi lagareldi til ársins 2040.
Umsögn þessi er sett fram af minni hálfu til að gagnrýna stefnumótun stjórnvalda í tengslum við uppbyggingu og umgjörð lagareldis til ársins 2040. Í þeirri stefnumótun yfirvalda er gengið þvert á skynsemi með því að he- Umsögn við stefnumótun yfirvalda varðandi lagareldi til ársins 2040imila náttúruspjöll sem laxeldi í opnum sjókvíum við Íslands strendur felur í sér í skjóli hagnaðarvonar og atvinnusköpunar. Sú stefna að heimila sjókvíaeldi hér við land vitnar um stjórnvaldsaðgerð sem kalla má með réttu stríð gegn náttúru Íslands. Aldrei fyrr í sögu landsins hafa stjórnvöld sett af stað atburðarrás sem hefur í för með sér jafn víðfeðma eyðileggingu á náttúru landsins. Enda hefur aldrei áður verið samþykkt að framandi dýrastofni erlendis frá sé árlega dreift um landið – vitandi að sá stofn eyðileggi arfgerðaeiginleika villtra íslenskra dýrastofna sömu tegundar. Þetta er staðreyndin í tilfelli norska laxins sem stjórnvöld samþykkja að sé alinn hér við land í opnum kvíum. Þær opnu sjókvíar bera nafn með rentu því þær eru ekki einungis opnar að ofanverður, því þær kvíar eru iðulega allsettar götum sem opna norska eldislaxinum leið að íslenskum ám. Til viðbótar áhrifum framandi stofns á villta íslenska laxastofna, þá skaðar sjókvíaeldið lífríki fjarðanna þar sem það er stundað – allt frá eyðileggingu fjarðarsvæðanna vegna lífrænnar mengunar og lúsaeiturs, til skarða sem starfsemin heggur í lífríki fjarðanna allt fá krabbadýrum og seiðum nytjastofna til sjóbirtinga og sjóbleikja sem líða fyrir laxalúsamergðina sem sjókvíarnar viðhalda.
Ég hef árlega í 9 ár rannsakað áhrif sjókvíaeldis á villta íslenska laxastofna. Þær rannsóknir sýna með skýrum hætti fram á eyðileggjandi áhrif sem hrygningarþátttaka eldislaxa úr sjókvíaeldi hérlendis hefur á villta laxastofna hérlendis og um sömu náttúruvá vitna niðurstöður Hafrannsóknastofnunar um erfðablöndun villtra íslenskra laxastofna sem stofnunin birti á grunni rannsókna sinna í skýrslu í sumar. Rannsóknir mínar á sjóbirtingi í ám í Arnarfirði í næsta nágrenni sjókvíaeldis á laxi vitna ennfremur um þann skaða sem mergð laxalúsa sem frá þeim eldissvæðum streymir hefur á sjóbirting. Í ljósi ítarlegra rannsókna minna árum saman á gönguatferli sjóbirtings og sjóbleikju í sjó hér við land og við Noregsstrendur, þá kom sá skaði ekki á óvart því ætissvæði þeirra göngufiska innfjarða gerir það að verkum að á meðan sumarlangri sjávardvöl þeirra fiska stendur þá eru þeir útsettir allan tímann fyrir þeirri mergð laxalúsa sem berst frá eldislaxi sjókvíanna.
Ákvörðun stjórnvalda að leyfa eldi á norskum laxi í opnum sjókvíum við Ísland til 2040 er sorgleg staðeynd því sá úrelti sóðaiðnaður tortímir laxastofnum og fleiri þáttum íslenskrar náttúru. Sjókvíaeldiskafli stefnumótunar yfirvalda er því óskiljanlegur nú þegar stjórnvöld ættu að vera að undirbúa brotthvarf þessa iðnaðar með tilheyrandi sólarlagsákvæðum samhliða lofandi uppbyggingu landeldis á laxi. Þetta heimatilbúna stríð stjórnvalda gegn íslenskri náttúru er óskiljanlegt, allar götur frá því að íslensk stjórnvöld skelltu skollaeyrum sínum við eyðileggingu á lífríki þeirra landa sem stundað hafa sjókvíaeldi á laxi í sjókvíum og leyfðu slíka starfsemi hér við land. Nú þegar met eru slegin hérlendis í dauða og eymd sjókvíaeldislaxa og erfðafræðilegri eyðileggingu vegna norskra sjókvíaeldislaxa sem taka þátt í hrygningu með villtum laxi í ám um allt land, þá mætti ætla að skilningsdoði forsvarsaðila stjórnvalda hefði rjátlast af þeim. En það er ekki svo því ákvarðanir stjórnvalda er varða sjókvíaeldi hér við land snerist aldrei um skilning á eyðileggingarmætti sjókvíaeldisins. Stefnumótun stjórnvalda til 2040 í málefnum sjókvíaeldis grundvallast nefnilega á því að skapa atvinnustarfsemi sem gengur með beinum hætti gegn íslenskri náttúru, nokkuð sem er algjörlega í andstöðu við atvinnuhefð okkar Íslendinga. Það að íslensk yfirvöld hafi sóðaiðnaðinn sjókvíaeldi á stefnuskrá sinni til framtíðar segir allt sem segja þarf um áherslur stjórnvalda - þar sem sjálfbærni og náttúruvernd kemur ekkert við sögu. Stefnumótun stjórnvalda grundvallast á því að skapa forsendur fyrir skjótfenginn gróða erlendra auðmanna og tímabundna atvinnu við úreltan sóðaiðnað enda þótt vitað sé hvaða toll sú starfsemi tekur af íslenskri náttúru. Stefnumótun stjórnvalda þar sem sjókvíaeldi er ætlaður staður til næstu framtíðar mun því fela í sér að óbætanlegum þáttum íslenskrar náttúru verður fórnað og skýrustu dæmin þar um eru laxastofnar sem eyðileggjast og hverfa af sjónarsviðinu. Stefnumótun sem aukinheldur gerir út um jákvætt orðspor Íslands hvað varðar matvælaframleiðslu og dýravelferð sem þar kemur við sögu ef hvalveiðar Íslendinga eru frátaldar.
Í stefnumótun lagareldis til 2040 er vísað til umgjarðar sem gera skuli sjókvíaeldi á norskum eldislaxi ásættanlegt til næstu framtíðar. Nærtækt er að vísa til síðustu umgjarðar um sjókvíaeldið sem Matvælaráðuneytið skapaði sem var reyndar sömu gerðar að því leyti að við áttum að sögn ráðuneytismanna og færustu sérfræðinga Hafrannsóknastofnunar bæði að vera með belti og axlabönd gagnvart þeim náttúruspjöllum sem sjókvíaeldi er heimsþekkt fyrir. Nú þegar sjókvíalaxar leika við hvurn sinn rotna ugga hrygnandi í íslenskum ám og aðrir sjókvíaeldislaxar hérlendis eru í milljónatali að engjast til dauða af sárum inn að beini vegna laxlúsaáþjánar og bakteríusýkinga, þá má öllum ljóst vera að sú umgjörð var ekki að virka frekar en gildir um allar þær reglur sem ætlað hefur verið að hemja náttúruspjöll af völdum sjókvíaeldis. Einn hluti þess regluverks sem er í gildi hérlendis og vinna skal gegn þeim mörgu neikvæðu hliðum sem sjókvíaeldið hefur á lífríkið er Umhverfissjóður sjókvíaeldis. Í því sambandi má nefna að undirritaður, Jóhannes Sturlaugsson, sótti um í þann sjóð til að stemma stigu við svæsnustu þekktu áhrifum frá hrygningarþátttöku norskra sjókvíaeldislaxa á íslenska laxastofna, þ.e. í Fífustaðadalsá í Arnarfirði. Þrátt fyrir að sá sjóður hafi að meginmarkmiði að lágmarka umhverfisáhrif sjókvíaeldis þá sáu yfirvöld enga ástæðu til þess að sýna hug sinn í verki með því að verja þennan verst setta laxastofn Íslands – nokkuð sem kristallar gagnsleysi sjóðsins sem sinna á þessu hlutverki til 2040. Í vöktunarferð um Fífustaðadalsána í haust (2023) veiddi ég 21 eldislaxa og þá var hlutfall þeirra meira en helmingur af hrygningarlaxi árinnar. Lengi getur vont versnað og það er einmitt það sem er að gerast vegna sjókvíaeldis hér við land líkt og vitað var, enda eykst vandinn líkt og þekkt er með auknum fjölda sjókvíaeldislaxa. Glansandi plagg um stefnumótun í Lagareldi til 2040 sem gerir ráð fyrir að stunda sóðaiðnað sjókvíaeldisins áfram breytir engu um skaðann sem því eldi fylgir. Ef Matvælaráðherra, ráðuneytismenn og færustu sérfræðingar Hafrannsóknastofnunar geta ekki lagt náttúru Íslands lið með því að leggja sjókvíaeldi hér við land niður með tilheyrandi sólarlagsákvæðum er varðar þá starfsemi sem nú er í gangi, þá er það krafa mín og allra Íslendinga er bera virðingu fyrir íslenskri náttúru og fyrir komandi kynslóðum, að þessir ríkisaðilar sem marka línurnar sem farið er eftir, taki strax af skarið og tryggi að sjókvíaeldi verði ekki aukið umfram það sem nú er. Um leið er nauðsynlegt að stjórnvöld sjái til þess að lögfest verði að sjókvíeldisaðilum sé skylt að vera með umhverfishúftryggingar sem kosta muni þær bráðaaðgerðir sem ráðast þarf í með reglubundnum hætti vegna þess subbuskapar og mengunar sem fylgir eldi í götóttum netpokum – ekki síst þegar leyft er að ala framandi stofna við slíkar aðstæður.
Ábyrgð stjórnvalda gagnvart íslenskri náttúru og Íslendingum framtíðarinnar er mikil. Því ef opnar sjókvíar verða áfram leyfðar í laxeldi hérlendis þá er gengið gegn náttúru landsins sem er hornsteinn tilveru Íslendinga. Enn er mögulegt að úthýsa því eyðileggingarafli sem sjókvíaeldi er, en slíkt er ekki á dagskrá hjá stjórnvöldum í ljósi stefnumótunar þeirra til ársins 2040. Í þeirri stefnumótun er talað um SJÁLFBÆRT sjókvíaeldi á laxi í opnum sjókvíum, nokkuð sem engum þjóðum hefur tekist og engum hefur dottið í hug að geti tekist. Slík taktlaus notkun á orðinu sjálfbærni í tengslum við lífríkisspillandi sjókvíaeldi á laxi er jafn réttmæt og talað sé um sjálfbær náttúruspjöll. Náttúruspjöll sem fylgja sjókvíaeldi eru viðvarandi og alvarleg. Því er krafa mín sú að Umhverfis- orku- og loftslagsráðuneytið komi að stefnumótunarvinnunni og taki við yfirumsjón þátta er varða vernd lífríkis í sjó og ferskvatni. Þetta myndi fela sér einhverja seinkun á því að hægt væri að ljúka stefnumótunarvinnunni en er bráðnausynlegt. Slíkt fyrirkomulag er enda augljóslega það eina rétta og óskiljanlegt með öllu að sú umhverfisvernd sem ráðuneyti umhverfismála stendur fyrir skuli enda þar sem sjór og ferskvatn tekur við af þurrlendi. Í einfölduðu máli ætti Matvælaráðuneytið að sjá eingöngu um nýtingarþáttin er viðvíkur sjókvíaeldinu en Umhverfis- orku- og loftslagsráðuneytið ber að hafa umsjón með þáttum er varða vernd lífríkis sem verður fyrir barðinu á hinu mengandi sjókvíaeldi. Þetta mikilvægi aðkomu Umhverfisráðuneytisins er augljóst þegar litið er til þess hlutverks ráðuneytisins að tryggja verndun íslenskrar náttúru samkvæmt íslenskum lögum. En einnig þegar litið er til hlutverks þess við að sinna og fylgja eftir þeim alþjóðlegu skuldbindingum sem Íslendingar hafa undirgengist og þetta varða, svo sem samningur Sameinuðu þjóðanna líffræðilega fjölbreytni (Convention on Biological Diversity, CBD). Með hliðsjón af framansögðu er við hæfi að geta þess að ráðuneyti umhverfismála sá enga ástæðu til þess að hlutast til um þátttöku í undirbúningi, framsetningu og framkvæmd laga er vörðuðu sjókvíaeldi er þau voru sett fram síðast. Mér fannst það skjóta skökku við á þeim tíma og í umsögn minni dags. 13. janúar 2018 til Atvinnu- og nýsköpunarráðuneytisins um frumvarpsdrögin þá kallaði ég skýrt eftir þátttöku Umhverfisráðuneytisins. En líkt og dæmin sanna er lítill áhugi þar á bæ enda þótt leyfisveitingar sjókvíaeldis hvíli að hluta á ákvörðunum ráðuneytis umhverfismála. Í því manngerða ölduróti eyðileggingar sjókvíaeldis á vistkerfi Íslands sem nú skekur þjóðina, þá heyrist ekki hósti eða stuna frá ráðuneyti umhverfismála. Í liðnum október náði ég tali af umhverfisráðherra og ræddi þá aðgerðarleysi hans og ráðuneytis hans. Umhverfisráðherra vísaði þá til þess að ráðuneyti hans hefði ekkert með stefnumörkun sjókvíaeldis að gera. Þá nefndi ég að þar lægi nefnilega hinn sárum prýddi norski sjókvíaeldislax grafinn, því það væri hans augljósa frumskylda sem umhverfisráðherra að koma að stefnumótun og öðru sem varðar eyðileggingu á íslensku lífríki. Ekki síst gilti það nú þegar við upplifum mestu umhverfisvá er varðar lífríki ferskvatns á Íslandi frá því að land byggðist, vitandi það að sá skaði laxastofna í ám um allt land var með leyfi ríkisvaldsins.
Undirritaður óskar eftir því að Matvælaráðuneytið og Umhverfisráðuneytið sjái til þess áður en formlega verður gengið frá stefnumótun í lagareldi til ársins 2040 að gengið verði frá lögfræðilegu áliti sem sé hluti af því plaggi sem taki af öll tvímæli um það hvort sjókvíaeldi við strendur Íslands sem felur meðal annars í sér að framandi norskum laxastofni er látinn blandast íslenskum laxastofnum sé heimilt í raun með hliðsjón af íslenskum lögum er varða náttúruvernd og þær alþjóðlegu skuldbindingar Íslendinga sem náttúruvernd varða svo sem samningur Sameinuðu þjóðanna líffræðilega fjölbreytni (Convention on Biological Diversity, CBD) er dæmi um. Þar sé einnig útlistað hvernig lagalega sé stætt á því að sama ráðuneyti/stjórnvald geti haft á sinni hendi hvorutveggja nýtingu og vernd ákveðinna þátta íslensks lífríkis. Altént í tilfellum þegar ljóst er að nýtingaráform stjórnvalds fela í sér að gróflega aðför að tilvist tegundar eða dýrastofns svo sem með því að leyfa erlendum dýrastofnum að blandast villtum íslenskum dýrastofnum á forsendum fjárhagslegs ávinnings og atvinnusköpunar líkt og sjókvíaeldi á norskum laxi felur í sér gagnvart íslenskum laxi.
Í plaggi Matvælaráðuneytisins um hvert skal stefnt til 2040 þá heita byggðir Austfjarðar og Vestfjarðar ekki lengur sjávarbyggðir heldur SJÓKVÍAELDISBYGGÐIR. Sú ógeðfellda sýn á framtíð þessara byggða minnir á það útspil ríkisvaldsins fyrir örfáum áratugum síðan að setja á kvótakerfi í sjávarútvegi sem gerði það að verkum að lífríki sjávarins sem afkoma þeirra byggða grundvölluðust á var færð í hendur fáeinna viðskiptamanna, sem líkt og norskir viðskiptamenn höfðu um annað að hugsa staðbundinn vanda einstakra byggða. Þetta nýyrði Matvælaráðuneytisins, sjókvíaeldisbyggðir, kristallar um leið berlega stefnu Matvælaráðuneytisins þar sem sjókvíaeldi gengur framar íslensku lífríki. Um leið vitnar nafngiftin til þess að næstu áratugina þá sé þessi úrelta atvinnusköpun það sem þessum byggðum strandsvæða Vestfjarða og Austfjarða standi helst til boða. Í veröld sem gerir kröfur um vistvænar veiðar sem skapað gætu sjávarbyggðum fjarðanna okkar tækifæri enn á ný vegna nálægðar við fiskimiðin þá er stefna íslenskra stjórnvalda að fylla þá firði af sjókvíum sem aðrar þjóðir eru að leggja af eða hafa alfarið bannað. Væri ekki frekar ráð að eyrnamerkja nýsköpunarfjármuni þeim fyrirtækjum sem til væru að vinna að þjóðþrifanýsköpun í þeim sömu byggðum. Dæmi um það væri að veita nýsköpunarfjármunum til þess að breyta uppsjávarfiski sem notaður er í laxafóður fyrir sjókvíaeldisiðnaðinn í mannamat með beinum hætti, í stað þess að nýta aðeins brot næringarinnar sem þar er aflað til að byggja undir úreltan lífríkisspillandi iðnað. Hvað veldur því að framtíðarsýn sem byggir á úreltu náttúruspillandi sjókvíaeldi er sett fram á okkar tímum þrátt fyrir að öll heilbrigð skynsemi segi að slíkar áætlanir séu glapræði?
Á þeim árum sem sjókvíaeldi á laxi hefur verið stundað hér þá hafa öll alvarlegu vandamálin sem slíku eldi fylgja komið fram, hvort heldur það er erfðablöndun villtra laxastofna, laxalúsavandamál, fisksjúkdómar eða eyðileggjandi mengun í nágrenni sjókvíanna. Þetta gerðist þrátt fyrir að nýjasta tækni, íslensk hugvit á borð við áhættumat Hafrannsóknastofnunar á erfðablöndun og náttúrulegar aðstæður við Ísland ættu samkvæmt upphaflegum áætlunum að forða íslenskri náttúru frá háska sjókvíaeldisins. Nú er lögð fram áætlun um lagareldi til ársins 2040 og þá birtist aftur sami söngur forsvarsaðila ríkisvaldsins og sem fyrr leika undir þeim söng gráðugir norskir milljarðamæringar og skammsýnt sveitastjórnarfólk sjávarbyggðanna sem telur að tímabundin störf við sjókvíaeldi afsaki að gengið sé með ósjálfbærum hætti á íslenskt lífríki. Hluti af nálgun stjórnvalda í stefnumótun lagareldis til 2040 byggir sem fyrr á því að styðjast við ónýtt áhættumat Hafrannsóknastofnunar. Áhættumat það átti að tryggja vernd íslenskra laxastofna, en líkt og sagan sýnir þá fór því fjarri. En geta má þess að áhættumatinu var aldrei ætlað að vernda litlu laxastofna landsins, sem ég hef um árabil beitt mér fyrir að njóti verndar. Víst er að sama sagan mun endurtaka sig með það uppfærða áhættumat sem liggur fyrir að birta, m.a. í ljósi þess að ekki stendur til frekar en fyrri daginn að taka mið af tilvist smárra íslenskra laxastofna á sama hátt og stærri laxastofna. Aðrar brotalamir í stefnumótun stjórnvalda tengjast laxalús og fisksjúkdómum eru miklar. Skásti þekkti kosturinn varðandi það að lágmarka skaða er hlýst af laxalús og fisksjúkdómum er að finna í aðferðafræði Norðmanna, og því skyldi að lágmarki stuðst við þeirra nálgun í þeim efnum.
Það er galið að gagnrýna stefnumótun stjórnvalda varðandi sjókvíaeldi, því slíkan iðnað á að sjálfsögðu ekki að leyfa, heldur banna líkt og margar þjóðir hafa nú þegar gert. Samantekið get ég sagt að gallar á stefnumótun stjórnvalda eru ærið margir, hvort heldur varðar það að eldið sé yfirleitt leyft, til aðferðafræðinnar sem og eftirlit og rannsóknir á þeim mengandi iðnaði. Það er sem fyrr sérkennilegt í meira lagi að stjórnvöld geri ekki ráð fyrir að einkareknir aðilar, á borð við rannsóknarfyrirtæki mitt Laxfiskar, komi að rannsóknum er varða áhrif sjókvíaeldisiðnaðarins við strendur Íslands þ.m.t. í íslenskum ám – en geri engu að síður ráð fyrir aðkomu einkaaðila að rannsóknum á öðrum sviðum lagareldis. Hér um ræðir ólýðræðislega aðför að atvinnurétti aðila sem starfa á þessu sviði, og er í engu samræmi við landslög. Líkt og umsögn mín ber með sér þá sé ég enga ástæðu til að elta ólar við einstaka greinar í þeirri stefnumótun sem Matvælaráðuneytið hefur lagt til varðandi sjókvíaeldi hér við land næstu áratugina. Sú ákvörðun að leyfa slíkt eldi segir okkur í ljósi reynslu annarra þjóða og reyndar einnig í ljósi eigin reynslu að slíkt sjókvíaeldi mun murka lífið úr íslenskum laxastofnum. Ef markmið stjórnvalda ná fram að ganga þá verður staðan hérlendis 2040 orðin eins og í Noregi. Meirihluti íslenskra laxastofna verður þá erfðablandaður og sumir laxastofnar þá þegar útdauðir með tilheyrandi annarri eyðileggingu á lífríki ferskvatns og sjávar.
Í meðfylgjamdi skjali sem inniheldur umsögn þessa er einnig að finna beiðni mína til Matvælaráðuneytisins (1. október 2023) sem nefnt ráðuneyti óskaði eftir að væri hluti af umsögn minni um stefnumótun Matvælaráðuneytisins í ljósi þess að það varðar stefnumótun þeirra.
ViðhengiUmsögn Þörungaverksmiðjunnar hf um drög að stefnu um uppbyggingu og umgjörð lagareldis fylgir í viðhengi.
B kv. Finnur Árnason
ViðhengiÍ Uppbygging og umgjörð lagareldis - Stefna til ársins 2040, virðist sem bannsvæði sjókvíaeldis eigi að vera óbreytt og því stendur Eyjafjörðurinn opinn fyrir þess konar starfsemi hér eftir sem hingað til.
Af þessu hef ég miklar áhyggjur. Ég er sjávarútvegsfræðingur og hef frá árinu 2010 rannsakað bleikju og hnignun stofna hennar á Eyjafjarðarsvæðinu. Nú eru stofnar hennar komnir að hættumörkum.
Ef marka má reynslu erlendis frá mun fyrirhugað eldi í Eyjafirði hafa mjög mikil neikvæð áhrif á villta stofna af laxi, sjóbirtingi og sjóbleikju á svæðinu. Bleikjustofnar eiga undir verulegu höggi að sækja vegna hlýnandi veðurfars og annarra þátta af mannavöldum og mega vart við frekari áföllum. Eyjafjörðurinn er sérstaklega mikilvægur fyrir stofna sjóbleikju en þar veiðist árlega allt að þriðjungur allrar sjóbleikju á Íslandi.
Það er mjög líklegt að laxalús í tengslum við sjókvíaeldi gæti gert endanlega útaf við stofna bleikjunnar á svæðinu.
Skora ég þvi á stórnvöld að friða Eyjafjörð alfarið fyrir sjókvíeldi.
ViðhengiÉg, Sigmundur Einar Ófeigsson óska eftir að koma eftirfarandi umsögn á framfæri.
Ég hafði vonir um að það yrður tækifæri hér á landi í laxseldi en uppákomur síðastliðins árs eru algerlega búnar að grafa alla slíkar væntingar. Hegðun og umgengni þeirra aðila sem nú spilla fjörðum Íslands og góðum hluta Íslenskrar náttúru hafa gert allar vonir um slíkt að engu. Ég vona að stjórnvöld taki tillit til Íslenskrar náttúru og Íslenska dýralífs þar á með lagardýr og friði Norðurland og sérstaklega þó Eyjafjörðinn fyrir opnu sjókvíaeldi.
Ég hef mestu áhyggjur af Eyjafirði og Norðurlandi og berst fyrir heilbrigðri og óraskaðri nátturu lagarlífs á Norðurlandi og sérstaklega í Eyjafirði. Öll sveitarfélög við Eyjafjörð hafa ályktað gegn opnu sjókvíareldi og vona ég að Íslensk stjórnvöld taki tillit til þess og friði Eyjafjörðin algerlega fyrir opnu sjókvíaeldi.
Mönnum hlítur að vera það ljóst að Eyjaförðurinn er viðkvæmt vistsvæðí, straumur fer inn fjörðinn að vestan og út að austan svo allt efni sem sett er í sjóinn svo sem “lúsameðal” og önnur efni fara þá á ferð með straumum og dreyfast um allann fjörðinn.
Fiskilús og laxalús yrði ekki lengi að gera útaf við alla bleikju og urriða (sjóbirting) í firðinum um leið. Eldi myndi klára allar árnar við Eyjafjörð miðað við hvernig gengur annarstaðar. Þ.e. Fnjóská, Eyjafjarðará, Hörgá, Svarfaðardalsá og Ólafsfjarðará.
Með vinsemd
Sigmundur Einar Ófeigsson
Áhugamaður um að bleikjan ásamt öðru lagarlífi eigi sér framtíð við fjörðinn fagra Eyjafjörðinn.
ViðhengiUmsögn v Uppbygging og umgjörð lagareldis - Stefna til ársins 2040. Sjá viðhengi.
Í viðhengi er umsögn Landssambands veiðifélaga.
ViðhengiThank you for the opportunity to comment. regarding (Uppbygging og umgjörð lagareldis - Stefna til ársins 2040)
My name is Jay Mills. I’m a resident of the USA, and frequently travel to Iceland to Salmon Fish.
In upcoming legislation Iceland will determine the fate of her native Atlantic Salmon populations and the trajectory of the salmon farming business. The escape of fertile pen fish are genetically swamping the distinct populations across Iceland's rivers, and the smolt heading to sea are succumbing to sea lice. Survivability is already in question.
Open Net Pen farming must be stopped. And if farming is to continue, it must be land-based, closed-system tank aquaculture with sterile stock.
From what I have learned, the open net pen farming industry led by the Norwegian companies MOWI and SalMar have hollowed out Norway’s salmon populations. And they’ve expanded through Scotland and Eastern Canada, decimating those native populations. Iceland is the next frontier. Once Iceland’s populations are hollowed out, the companies will be so economically ensconced they will have little resistance and little regulation to hamper their focus maximizing profits.
The Norwegian companies have destroyed the storied salmon rivers all over the North Atlantic. They are using the same destructive means in Iceland, and their political influence is growing.
Iceland needs to act NOW to save its native Salmon populations.
New Legislation is needed. An immediate moratorium on opening new areas to pen farming is needed. All farmed fish should be sterile. Independent public monitoring is needed to know what’s happening. The concentrations of penned fish need to be reduced to prevent seafloor desertification, un-naturally high sea lice concentrations and disease prevalence. Fish farming should be transitioned away from pen farming to land-based closed-system tank aquaculture with sterile stock.
I bring friends and family to Iceland to fish. treasure to the world because their populations are still healthy in many of your rivers. This is why I bring friends and family to Iceland to fish. Most of the world’s fisheries have crashed. Yours are in better shape because of your geographical isolation. The threat is here.
Iceland must resist these foreign companies that decimated the native salmon of Norway, Scotland and Eastern Canada. Backbone is needed, and Icelanders should know that there are people around the world who want to see you keep your wild fisheries.
Icelandic Salmon are uniquely adapted to each river and its sea. Fewer and fewer are returning home.
Big aquaculture has gained a foothold along Icelands’ coast and wants to grow their profits. Excrement from over-stuffed pens kills the sea floors. Sea-going salmon are overwhelmed by un-natural concentrations of sea lice promoted by the penned fish. Pen Escapees breed with native populations and alter the native fishs’ viability.
Naturally, the young smolt head out to sea, but only a few will ultimately survive their travails at sea to return and reproduce. When wild fish have to pass out of the river mouths to head to sea they are overwhelmed by parasitic sea-lice in unnatural abundance because of the concentrated penned fish in the fjords. This saps the wild fish and reduces their survivorship for reproduction.
Penned fish that escape and breed produce offspring maladapted to survive life at sea and return to their natal river.
The once robust Salmon populations of Norway, Scotland, and Canada are hollowed out and genetically altered. Iceland’s are already in flux.
Iceland has fabulous land and sea resources, especially its Healthy and diverse populations of Atlantic Salmon.
Iceland has a narrow window of opportunity to save its native salmon populations. It must stand up now against growing corporate fisheries interests and influence which are on a rapid course to wipe out the native Salmon populations of Iceland.
I will remain a steadfast champion for the native Atlantic Salmon and their future in Iceland. Please call on me to help at any time.
Sincerely,
James (Jay) Mills
29 S. Crest Rd
Chattanooga, TN 37404
Ég er formaður Stangveiðifélags Akureyrar og meðlimur í samtökunum Bleikjan styðjum stofninn. Ég lýsi hér með miklum áhyggjum yfir því að Eyjafjörðurinn verði áfram opinn fyrir sjókvíaeldi. Ég vil að stjórnvöld endurskoði afstöðu sína til þess ekki síst í ljósi nýliðinna atburða tengda sjókvíaeldi við Íslandsstrendur undanfarnar vikur. Ég vil ekki þennan ósóma hér í fjörðinn okkar þs fjöldi veiðiáa renna til sjávar. Ég tel að slíkur iðnaður og allt sem honum fylgir myndi endanlega gera útaf við bleikjustofninn í firðinum okkar.
Máli mínu til stuðnings fylgja hér með í viðhengi rök fyrir friðun Eyjafjarðar gegn sjókvíaeldi sem samtökin Bleikjan styðjum stofninn tóku saman.
Viðhengi Viðhengi